یکی از بهترین راه های ارزشیابی سطح سلامتی سالمندان بررسی سطح فعالیت آنان در زندگی روزانه می باشد که می تواند اطلاعات لازم را در جهت برنامه ریزی مناسب و منطبق با نیازهای سالمندان در اختیار کارکنان مراکز بهداشتی درمانی قرار دهد. انجام فعالیت های روزمره به سالمندان این امکان را می دهد که استقلال خود را حفظ نموده و مشارکت اجتماعی بهتری داشته باشند.
(دکتر وحید راشدی، استدیو سلامت دانشگاه علوم پزشکی ایران)
بخش مهمی از موانع تبعیض آمیز در شهرها موانع فیزیکی و عدم مناسب سازی محیطی است که گروه بزرگی از شهروندان اعم از سالمندان، معلولان، زنان باردار و کودکان را از حضور اجتماعی دور نگاه می دارد. با وجود تمایل سالمندان برای شرکت در تعاملات اجتماعی و استفاده از فضای شهری، این دسته از افراد از فضای شهری مناسبی که امکان زندگی مستقل را برای آنان فراهم سازد، برخوردار نیستند.
بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که می تواند توانایی انجام فعالیت های معمول و روزمره را تحت تأثیر قرار دهد. پارکینسون یک بیماری مزمن و پیشرونده بوده، به این معنی که علائم با گذشت زمان بدتر می شود. 1 درصد سالمندان بالای 60 سال و 5 درصد سالمندان بالای 80 سال به این بیماری مبتلا می شوند و این نشان می دهد که سن، بزرگترین عامل خطر در بروز و پیشرفت این بیماری است. توجه به استقلال سالمند در امور روزمره، حفظ رژیم غذایی سالم، حفظ تعادل و جلوگیری از افتادن فرد مهمترین موارد در فرایند مراقبت از سالمند مبتلا به پارکینسون می باشد.
سازمان ملل در سال ۱۹۸۲ شورای جهانی سالمندی را تشکیل و در همان سال طرحی را برای تعیین یک روز برای سالمندان ارائه داد تا این که در سال ۱۹۹۰ این شورا، اول اکتبر را روز جهانی سالمندان تعیین کرد. همه ساله در ایران هفته ای تحت عنوان هفته ملی سالمندان جهت آگاه سازی از شرایط و نیازهای سالخوردگی و تکریم افراد سالمند برگزار می گردد. شعار امسال روز سالمندان «1401» "تاب آوری و مشارکت زنان سالمند" می باشد.
آرتروز یا اُستئوآرتریت یک بیماری مفصلی است که موجب تخریب غضروف های بین مفصلی می شود. آرتروز امکان دارد هر مفصلی را درگیر کند اما مفاصل بزرگ که وزن بدن را تحمل میکنند؛ مثل مفاصل زانو، ران و ستون فقرات بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند. در حدود نیمی از سالمندانی که بیش از 65 سال دارند با این بیماری دست و پنجه نرم میکنند.
(دکتر وحید راشدی، مصاحبه با شبکه سلامت «برنامه مثبت سلامت»)
سالمندان در حال حاضر با مشکلات زیادی روبه رو هستند، که یکی از این مشکلات "موانع شهری" می باشد. آن ها با محدودیّت های فیزیکی نه به خاطر محدودیت های خود بلکه به دلیل معلول بودن شهر از انجام فعّالیّت و خلاقیّت، کار و زندگی در محیط شهری عقب می مانند. تلفیق یا یکپارچه سازی اجتماعی برای سالمندان، به دنبال جامعه ای است که تمام افراد در کنار هم زندگی کنند، سالمند وارد جامعه شده و در تمام مقاطع زندگی از جهت تمام الگوهای زندگی روزمره، یک فرد عادّی تلقّی شود.
زمانی که ما صحبت می کنیم قسمتی از فرایند صحبت کردن در مغز ما رخ می دهد، مثل گزینش کلمات و جمله بندی که این فرایند انتزاعی، "زبان" می باشد. بخشی هم توسط ریه، تارهای صوتی حنجره، لب ها و عضله زبان باعث تولید آوا و جملات می شود که این همان "گفتار" است. اختلالات گفتار و زبان یکی از مشکلاتی می باشد که با افزایش سن، احتمال مبتلا شدن به این مشکل در سالمندان افزایش می یابد. بروز بیماری هایی مانند سکته مغزی، پارکینسون، دمانس، آلزایمر و صدمات مغزی ناشی از زمین خوردن، از شایعترین علل اختلالات گفتاری و ارتباطی در سالمندان به شمار میآیند.
در "سند ملی سالمندان" که با نگاهی فرابخشی، علمی و کارشناسی با همکاری دستگاههای اجرایی، سازمانهای ذیربط و متخصصین تهیه شده، با توجه به اسناد بالادستی و شرایط موجود و شرایط مطلوب مورد نظر، شش هدف جامع ذیل احصاء شدهاند: ۱. ارتقاء سطح فرهنگی جامعه در خصوص پدیده سالمندی ۲. توانمندسازی سالمندان ۳. حفظ و ارتقاء سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی سالمندان ۴. تقویت حمایت های اجتماعی برای ارتقاء سرمایه اجتماعی ۵. توسعه زیرساخت های موردنیاز در امور سالمندی ۶. تأمین منابع مالی پایدار برای نظام حمایتی از سالمندان.
(دکتر وحید راشدی، مصاحبه با شبکه سلامت «برنامه مثبت سلامت»)