توجهتان را هدفمند کنید!

این روزها روزهایی پر از سوژه است. انرژی هسته ای که هم حق مسلممان است و هم یار همیشگیمان.

بازی های آسیایی هم که خدا رو شکر با موفقیت همراه بود. تیم ملی فوتبال هم "باز هم مثل همیشه ایران برنده نمیشه". دیگر آنکه بارسلونا هم غرور مورینیو را جریحه دار کرد و … .

همین طور که از چند اتفاق حاشیه ای دیگر - از جمله به دنیا آمدن فرزند اصغر آقا بقال محله - بگذریم؛ می رسیم به یک رویداد کمرنگ در تقویم به نام روز جهانی معلولان.

یادداشتی از مرتضی رویتوند

با شنیدن این نام چه کار باید کنیم؟ باید تبریک گفت به مناسبت این روز؟ مثلا بگوییم آهای معلولان! دستتان درد نکند معلول شدید؟ باید تسلیت گفت؟ باید گرامی داشت؟ شاید هم باید بی تفاوت نشست و نظاره کرد.

سالیانی است که این روز هست و گهگاه آن را گرامی می داریم. اما شاید اصلا ندانیم این روز را چرا به این نام نهاده اند. شاید یک روز را در تقویم خالی دیدند گفتند اسمی بر رویش بگذاریم. شاید هم نه، برای توجه به معلولان! به این اقدام حیاتی دست زده اند!
هر چه هست این روز بالاخره می آید. در همین روز است که اگر مسوولان تلویزیون، تقویم را نگاه کرده باشند؛ چند کلیپ (ببخشید، نما آهنگ) برای معلولان پخش می کنند. باز هم خدا پدرشان را بیامرزد که در این روز به این روز فکر می کنند!
سوژه دیگری هم که این روزها بحث روز است -که باید از اول به آن اشاره می کردیم- بحث هدفمند کردن یارانه ها است. این که یارانه را هدفمند کنند گویا خوب است. وارد این بحث پیچیده اقتصادی نشویم بهتر است.
با الگو برداری از این طرح پیشنهاد می کنم طرح "هدفمند کردن توجه ها" را ارایه دهیم! در این طرح پیچیده و بسی اجرا ناشدنی به جای آنکه به همه اتفاقات بشری فکر کنیم  توجه، کمی توجهمان را به مسایل مهمتر جلب کنیم. (شاید بر این اساس توجهی به معلولان شود!) و البته در طرح توجیهی این طرح آمده است که توجه فقط صحبت کردن نیست.
توجه یعنی آنکه جای حرف زدن در مورد معلولان کمی به این قشر بیندیشیم. نیاییم بگوییم قوانین حمایتی وجود دارد. بیاییم کمی از اجرای قوانین بگوییم. به جای آنکه مراکز نگهداری معلولان ایزوله را نشان دهیم از موفقیت آنها بگوییم. از این بگوییم که انسان اگر انسان شد به خاطر روح و عقلش بود نه جسمش. از این بگوییم که تن آدمی شریف است به جان آدمیت، نه همی لباس زیبا نشان آدمیت. بیایید صندوق صدقات را با نشان معلولیت نشان ندهیم. بیایید بگوییم موفقیت مفهومی است متعلق به همه.
از شما چه پنهان خسته شده ایم از بس از این روز گفتیم و هیچ اثری ندیدیم. به نظرم بیایید این روز را حذف کنیم تا خیالمان راحت شود. اینگونه حداقل  معلولان حرص نمی خورند. البته منتی هم سر معلولان نیست ها! وقتی برای محیط زیست، سیگار، ایدز، مسواک، بهداشت، بیمه و .... روز هست؛ چرا نباید یک روز برای معلولان باشد؟!
بگذارید این روز باشد. دیگر معلولان 1 قسمت از 365 که هستند. کلا بحث اعداد بحث شیرینی است و اعداد مربوط به معلولان هم شیرینتر. آخرشم نفهمیدیم این معلولان چند تا هستند. این خارجیها برای خودشان می گویند 10 درصد از جوامع جهان سوم را معلولان تشکیل می دهند. آنها قطعا ریاضی و آمارشان ضعیف است. نمی دانم از خدا نمی ترسند آمار اشتباه به مردم می دهند؟! ما تعداد معلولانمان بسیار کم است. شاید چند صد هزار نفر! البته برخی راویان روایت کرده اند که ما اصلا معلول نداریم! اگر از این زاویه به روز جهانی معلولان نگاه کنیم که اصلا روز جهانی معلولان لازم نیست. بیخود تقویم را سیاه نکنیم!
از همه اینها که بگذریم این روز جهانی معلولان چندان هم بد نیست. در این روز بازار سخنرانی ها داغ داغ است. عده ای سخنرانی می کنند و در ابتدا از مشکلات معلولان می گویند و سپس گزارش فعالیتهای کرده و نکرده خویش را به همگان ارایه می دهند و صدها قول برای رفاه معلولان می دهند! معلولان هم که بندگان خدا با ویلچر کجا بروند پیگیر این قولها شوند؟! شاید لازم باشد این روز را یک هفته کنیم. خوش می گذرد دیگر. پیاپی قول می دهند و برایشان کف می زنند.
 خدا به این دسته عمر با عزت بدهد! چرا که آنقدر مرام دارند که قبول می کنند معلولان مشکل دارند.
عده ای که اصلا مشکلات معلولان را کتمان می کنند!
 فرد یا افرادی هم هستند که خوب سخنرانی می کنند و البته همه جا هم هستند. از بغل دست ملکه انگلستان تا ژنو! خلاصه قسمتهای باکلاس معلولان، متعلق به اینهاست. کنفرانسی، سمیناری، جای با کلاسی باشد (ترجیحا خارج از کشور) که حرف معلولان باشد؛ اینها آنجا حاضر هستند. همه هم اینها را حامی و دلسوز معلولان می دانند و اتفاقا گاهی اینها از جامعه معلولان هم هستند. و خدا بهتر داند!
 گروهی دیگر هم بندگان خدا واقعا برای رفاه معلولان سخنرانی می کنند، که البته چندان تریبون به آنها نمی رسد!
خلاصه روز عجیبی است و عجیبتر از این روز، این است که: قانون داریم، معلول نداریم، دلسوز داریم، مشکل نداریم؛ اما هر سال معلولان در این روز غمگین از مشکلاتشان هستند.